مدح و مناجات با امام رضا علیه‌السلام
ای که سر از فضل و کـرَم بی انتهایی دارالامـــان و کــعـــبــۀ اهــلِ ولایــی ایران گـلستان گشته از یمنِ حضورت از لطف و احسانِ تو و از فیضِ نورت شـد بــارگــاهِ تـو زیــارتــگــاهِ عــالــم گـردیـده سـقـاخـانه‌ات هـم دوشِ زمزم پایِ ضریحت سجـده گاهِ جبـرئیل است مدح و ثـنـاگـویت خـداونـدِ جـلیل است قـبـرت مـطـافِ انـبـیـای ما سـلَـف شد بیتُ االشٌرف را تهنیت گویش نجف شد صحـن و سرایت شد پـنـاهِ اهلِ ایـمـان با مـقـدمِ پـاکِ تـو شد ایـران گـلـسـتان آن پـنـجـره فـولادِ تـو دارالـشـفـا است هم کعبه و هم زمزم و سعی و صفا است شد مـرکزِ اجـلالِ تـو خـاکِ خـراسـان شـد بـارگـاهت کـعـبۀ مـقـصودِ جانان! |